فوریه، ده صبح، دانشگاه

 تا به حال به این موضوع فکر کردید که پاورپوینت، که خیلی در سالهای اخیر همه جا مرسوم شده،‌ خیلی روش مناسبی برای جذب مخاطب چه در کلاس و چه در جلسه ها نیست؟ کجا رفتن اون استادهایی که توی کلاس قدم می زدند و بهمون نگاه می کردند و ما بهشون نگاه می کردیم و گوش می دادیم؟ به این فکر می کنم که برقرار شدن اون تماس چشمی چقدر مهم بود. سر کلاس حقوق، استاد که زیاد از کامپیوتر و اینترنت سر در نمیاره و سنش کمی بالاتر از بقیه استادها هست، همیشه روی میز ردیف اول میشینه و راست توی چشم های ما نگاه می کنه و باهامون حرف می زنه. این در حالی هست که پاورپوینت باعث میشه نگاه همه به یک صفحه ی کامپیوتری دوخته بشه. پاورپوینت بچه ها رو تنبل می کنه و باعث میشه بیشتر توی فیس بوک بچرخن، یا مثل آنا که جلوی من نشسته سایت لباس فروشی زارا رو زیر و رو کنن. 

سر کلاس رفتار سازمانی هستیم. امروز تولد امیلیو هست. تا اومد توی کلاس همه ی بچه ها و استاد با صدای بلند براش تولدت مبارک خوندن. برای هر کسی این کار رو نمی کنن. به قول الکس، امیلیو friendlyترین کسی هست که بیشتر ماها تا به حال تو زندگیمون دیدیم. امیلیو کاپیتان تیم فوتبال آمریکایی دانشگاه هم هست.