نيمه شب ٢٥ اكتبر،

آدم ها براى چيزهايى كه/كسايى كه عاشقشون هستن تلاش مى كنند. آخرش يا بهشون ميرسن، يا از دستشون ميدن. 

امتحان حقوق روز جمعه احتمالا يكى از سختترين امتحانهاى زندگيمه. تعداد زيادى پرونده هست كه بايد فاكتها و راى ها و سير استدلال دادگاه در همه شون رو حفظ باشيم. تعداد زيادى ماده قانونى از قانون كار اونتاريو، قانون كار كانادا، و منشور حقوق و آزادى ها هست كه اونها رو هم بايد حفظ باشيم. اما تو امتحان از هيچ كدوم از اينها به صورت مستقيم سوال نمياد. استاد دو سه تا سوال به صورت مساله ميده كه در پاسخ به هر كدوم بايد يك استدلال كامل چهار پنج صفحه اى بنويسيم، و با استناد به اون پرونده ها و مواد قانونى راه حل ارائه بديم. نمى دونم امتحان كانون وكلاى ايران رو هم اينطورى ميگيرن يا نه. امتحان طورى هست كه بعضى از بچه هاى كلاس، كه زبان مادرى شون هم انگليسى هست، تصميم گرفتن فقط يكى دو مبحث رو خوب بخونن تا حداقل سوالهاى مربوط به اونها رو بتونن جواب بدن. كى فكرش رو مى كرد تو رشته ى منابع انسانى آدم بخواد چنين درسهايى رو بخونه؟ دليل تاكيد زياد روى حقوق احتمالا اين هست كه اينجا براى شركتها و سازمانها دائما مشكلات حقوقى پيش مياد. خيلى از پرونده هايى كه مى خونيم، احتمالا هيچ وقت وجود نمى داشتند اگر مدير روابط كارى شركتهاشون انقدر كه ما الان حقوق مى خونيم، حقوق خونده بود.  

حداقلش اينه كه حتى اگر هم اين امتحان رو پاس نشدم، كلى چيز درباره سيستم هاى كارى و حقوقى اينجا ياد گرفتم و كلى لذت بردم.