دوشنبه ٢٠ نوامبر
داشتم مستند "فاينال آفر" يا پيشنهاد آخر رو مى ديدم. ساخته ١٩٨٥ و درباره ى مذاكرات مهمى هست كه بين باب وايت، يكى از رهبران جنبش كارگرى كانادا و رييس يك اتحاديه، با شركت جنرال موتورز در سال ١٩٨٤ در كانادا جريان داشته. باب وايت رييس اتحاديه اى بوده كه كارگران شركت جنرال موتورز عضوش بودن. اين اتحاديه در واقع شعبه ى فرعى اتحاديه اى در شهر ديترويت امريكا بوده. در سال ١٩٨٤ جنرال موتورز يكى از بيشترين سودهاى سالانه اش رو اعلام مى كنه. و بعد مديريت تصميم مى گيره كه افزايش حقوق سالانه كارگرها رو، كه در كانادا بر طبق نرخ تورم معمولا ٣ درصد هست، قطع كنه. فقط فكرش رو بكنيد! جنرال موتورز ميگه به جاى اين كار مى خواد كارگرها رو در سود و ضرر شركت سهيم كنه و بهشون پاداش بده. كارگرها اين رو نمى خوان. افزايش حقوقى رو مى خوان كه سى سال آزگار داشتن، و نمى خوان احساس كنن درآمدشون وابسته به نيت خير كارفرماها هست.
اينجا اتحاديه ى باب وايت وارد عمل ميشه. نكته اى كه خيلى در اين فيلم مهمه اختلاف نظر بين شعبه كانادايى و امريكايى اتحاديه هست. شعبه اصلى اتحاديه كه در امريكاست، در خصوص كارخانه هاى امريكايى جنرال موتورز، زير بار اين قرارداد رفته. در واقع با اين استدلال كه اگر قبول نكنند جنرال موتورز كارخانه هاش رو به خارج از مرزهاى امريكا منتقل مى كنه، تسليم شدن. بنابراين اتحاديه ى كانادايى، كه رييسش باب وايت هست، نه تنها بايد با جنرال موتورز بجنگه، كه بايد با شعبه ى اصلى اتحاديه در امريكا هم بجنگه.
همين جا بايد بگم كه واقعا براى من جالبه كه چطور سيستم حقوقى و قانون كانادا مقدمات يك مذاكره و اعتصاب مسالمت آميز رو فراهم مى كنه. جنرال موتورز و اتحاديه مذاكره مى كنند و به توافق نمى رسند. پس تاريخ اعتصاب تعيين مى كنند. تاريخ ٢١ اكتبر ساعت ١٢ ظهر. همين جا بايد گفت كه همين تاريخ چقدر جالب هست. طبق قانون، اعتصاب بايد دقيقا از همين تاريخ و ساعت شروع بشه. اگر كارگرها شيفت صبح رو سر كار نرند و يا روز قبل اعتصاب رو شروع كنند، اعتصاب غير قانونى محسوب هست و هر آنچه اتحاديه رشته، پنبه خواهد شد.
فيلم داستان مذاكره ى پرشور اتحاديه و جنرال موتورز هست. باب وايت در نهايت با سياست و سرسختى عجيبى سياستش رو از رييس امريكايى اش جدا مى كنه و موفق ميشه براى كارگران كارخانه هاى جنرال موتورز در كانادا قرارداد سه ساله اى با افزايش قانونى امضا كنه. تمام صحنه ها و آدم ها و جلسات واقعى هستند. و خدا مى دونه كه صحنه هايى كه باب وايت مشتش رو روى ميز مى كوبه و از حق كارگرها "با سياست و سرسختى" دفاع مى كنه از داستانهاى آگاتا كريستى هم هيجان انگيز ترند. البته كه شايد در نتيجه ى همين وقايع بوده كه در نهايت، بيشتر اين كارخانه ها به خارج از مرزهاى امريكاى شمالى منتقل شدند، به كشورهايى كه قانون كار و اتحاديه و چانه زنى جمعى در اون ها معنايى نداشته. به كشورهايى كه باب وايت نداشتن.
رفتم تو ويكيپديا نگاه كردم. ديدم باب وايت ١٩ فوريه ٢٠١٧ فوت كرده. همين چند ماه قبل از آمدن من. دلم گرفت. روحش شاد.
No comments:
Post a Comment