در پى سانحه هوايى هواپيماى اوكراين، بسيارى از شبكه هاى تلويزيونى و راديو در كانادا برنامه هاى مفصلى درباره ماجرا ساختند. اين برنامه ها كه در كمتر از چند ساعت بعد از حادثه ساخته شدند همه ى ايرانى هاى كانادا را انگشت به دهان كردند. گزارشگران كانادايى كه تك به تك سراغ رفقا و اعضاى خانواده ى مهاجرين (اگر مهاجر بخت برگشته اساسا در غربت فاميلى داشته) رفتند و با اون ها مصاحبه كردند. همه ى ما انگار در زير سايه ى پدر ترودوى مهربان براى اولين بار احساس كرديم آدم هستيم.
يكى از نكاتى كه مرتب در برنامه هاى اين شبكه ها و صحبتهاى خبرنگاران كانادايى شنيده ميشد اين مساله بود كه آيا حالا كه روابط ديپلماتيك بين ايران و كانادا قطع است، كانادا امكان اون رو خواهد داشت كه در تحقيقات نقش موثرى ايفا كنه؟ در حالى كه ترودو به اين سوال چنين پاسخ داد كه بله، كانادا حتما نقش ايفا خواهد كرد، اين مساله، يعنى عدم وجود رابطه ديپلماتيك بين ايران و كانادا، باز هم بارها و بارها در گزارشات مختلف تكرار شد.
جالبتر از همه اونكه هيچ يك از ايرانيانى كه در شبكه هاى مختلف، از شبكه سى بى سى گرفته تا راديوى مونترآل، با اون ها مصاحبه شد، انتقادى نسبت به اين موضوع نكردند. انگار براى همه ى ما طبيعى هست كه بيش از دويست هزار ايرانى در كانادا زندگى كنند و اين كشور رابطه ى سياسى ش رو به طور كامل با مملكت مبدا اونها قطع كنه. اين كه براى هر بار سفر بخوايم هزينه و دشوارى يك سفر مرزى اضافى رو به خودمون بديم، نتونيم امور اداريمون رو به راحتى انجام بديم، نتونيم ارز جا به جا كنيم، و حتى نتونيم با پرواز راحت و مناسبى به كشورمون سفر كنيم چرا كه در طى سالهاى اخير روز به روز خطوط پرواز به ايران كمتر شدند.
گزارشات به خوبى نشون ميدند كه چطور بيشتر ايرانيان ساكن در كانادا جزء تحصيلكرده ترين افراد اين مملكت هستند. هواپيما پر از استاد دانشگاه، محقق، دانشجوى دكترا، دندانپزشك و مهندس بوده. بنابراين اساسا چگونه ممكن هست كشورى با اينهمه ساكنين ايرانى و دوتابعيتى رابطه ى ديپلماتيكش رو به طور كامل با ايران قطع كنه؟
و از طرفى چطور اين اقليت تحصيلكرده در كانادا در تمام اين سالها هرگز نتونستند اين حقوق بسيار معقول خودشون رو از دولت كانادا مطالبه كنند؟ حتى ايرانيان بسيار زيادى كه در اين گزارش ها صحبت مى كنند اين فرصت طلايى رو كاملا از دست ميدند. صحبت هاى اغلب اين ايرانيان بيشتر بر محور اين موضوع ميچرخه كه آمدن به كانادا براى مهاجران ايرانى كار بسيار دشوارى بوده، و بعد بلافاصله ادامه ميدند كه اما اين مهاجران بسيار قدردان فرصتى هستند كه كانادا به اون ها داده.
به نظر ميرسه كه قطع كردن رابطه ديپلماتيك، به معناى قطع كردن رابطه ى انسانى نيست. در حالى كه دولتمردان كانادا به سادگى مى تونند در دفتر خودشون در اوتاوا بنشينند و كاغذى امضا كنند و سفير خودشون رو فرا بخونند، من و شما و دندانپزشك ايرانى مون نمى تونيم ارتباطمون رو با پدرمون، مادرمون، و سرزمينمون قطع كنيم. به ايران ميريم تا عروسى بگيريم، به ايران ميريم تا در جشن نامزدى دخترخاله مون شركت كنيم، به ايران ميريم تا تكليف اموالمون رو مشخص بكنيم. عدم وجود رابطه ديپلماتيك با كشورى كه مبدأ اين همه دانشجو و مهاجر تحصيلكرده و مفيد اين كشور هست بى معناست و حالا شايد زمان خوبى براى مطالبه ى اين حق هست.
No comments:
Post a Comment